Atölye Bambini

Cuma, Mart 20, 2015

Rengarenk yumurtalar ( colorful eggs)


Merak edenler için detayları yazıyorum.
Akşam tesadüf yabancı bir siteden gördüm hemen malzemeler de olunca denemek istedim.
İlk resimdekiler malzemeler haşlanmış yumurta,gıda boyası ve biraz su.
İlk olarak yumurtayı iki tarafında yere vurarak catlatıyoruz. Buzdolabı poşetine biraz gıda boyası ve azıcık su akıtıp yumurtayı içine koyuyoruz her yerine gıda boyasının temasında emin olduktan sonra.bir kenarda 10dk bekletip süzgeç içerisine bırakıp fazla boyanın akması için üzerine su akıtıyoruz.Sonra soyuyoruz..Bazıları için ürkütücü yada çekici olmasa da ben çok beğendim..Kızım da çok sevdi.Deney yaptık..görseli de çok hoşuma gitti.Yemedik biz bu anlamda tavsiye de edemiyorum...
Sevgiler...Kolaylıklar..Bloğuma yazmayı özlemişim ben...8 ay ı nasıl tamamlarım bilinmez ama en kısa sürede diyeceğim yine :)

















Çarşamba, Mart 04, 2015

Atölye BAMBİNİ ( Yeni uğraşım )

         2 yıldır biriktirdiklerim bayağı derya oldu...Artık blog face gruplarından öte paylaşımlarım olmalı..çocukların arasında annelerin yanında..Birbirmizden öğrenelim..öğretelim..farkındalıklarımız artsın istedim ve Atölye BAMBİNİ isminde gezici bir atölyem oldu daha çok ama çok yeni...Anılarımı biriktirirken bu konuda deneyimlerimi yazmadan olmaz dedim.
        Ufaktan bir giriş yapalım zaten devamı gelir dedim.

        Atölye BAMBİNİ'nin keliteli zaman etkinliklerinin öncelikli amacı çocukları mutlu etmek,onların dokunmalarına,keşfetmelerine izin vermek,fikir üretmelerini sağlamaktır..Bunu yaparken Atölye BAMBİNİ; kendi seçimlerine kendilerinin karar verebilmeleri için zemin hazırlamayı ve merak uyandırıp onlara zamanı unutturmayı hedeflemektedir.

Logom :)  Bambini Maria Montessori nin İlk açtığı okulunun isminde geçiyor..İtalyanca Çocuklar demek..Okulun ismi de Casa dei Bambini..Çocukların evi...Çok vermeyi istedim ama telaffuzu zor diye düşündüm..Bambini hep bana afacan minikleri çağrıştırıyor söylerken :)

Neyse şimdi kombi için servis geldi bozuldu yine..Ben burada kesiyorum...
Aşağıda 3 haftamdan görüntüler var...İnşallah bir gün herkes emeklerimi fark eder..Ciddi emek ve özenle hazırlıyorum bütün etkinlikleri...Hoş kalın.




















Pazartesi, Mart 02, 2015

Revivre...Bring back to life

   İstanbul'da yaşamaya başlayalı 7 ay oldu..Bir türlü yazmaya cesaret edemedim.Şöyle olsun böyle olsun bunu da yazayım onu da derken her zaman yaptığım gibi hep erteledim.Artık vakti geldi başlamalıydım her şeye yeniden. Postun başlığını yaklaşık 2 yıl önce açtığım diğer bloğumdan kullanmıştım bir arayış içerisinde iken..bir şeylerin beni Elazığ da ki monotonluktan çıkarması idi beklentim. Bugün yine çok anlam kazandı farklı bir işin içimdeyim; 3 haftadır da neden yapıyorum ? sorusuna cevap arıyorum ama bilmiyorum sanırım içimde doyuramadığım bir Bahar daha var duygusal olarak sürekli bir şeyler bekleyen...Evet Artık Atölye Bambini m var..Kızıma yaptığım her etkinliği başka çocuklar ile de buluşturmak istediğim sadece 4.atölyemi düzenledim..fena sayılmam tabi çok eksiklerim var.Karakterime ters düşsse de savaşmak zorunda olduklarım var...Ama ben de varım..yapabilirim ve 3 haftadır beynim çok yoğun ..ağrıdığını yorulduğunu hissettiriyor bana..işte öyle anlarda Bahar yapma...yorulma diyorum ama ahhh yaşanmışlıklar ahhh çocukluğum ahhh eksik yanlarım...değiştiremediklerim...
    İstanbula bağlanmak için bir amaç oluşturdum,bağlandım..Her şey burada derlerdi inanmazdım..Evet her şey burda her tür yenilik trend her tür kötülük rekabet hırslarda burada...Ama olsun 33 yılın ardından zorlansamda bir gün bende mutlu,,hep gülerek hep pozitif bakacağım...inanıyorum.Konuşmak istediğim kimse  olmadı bugün sadece yazmak istedim.Ama yine zorlanıyorum.
   Anlatacak o kadar çok şey var ki 7 ayda biriken o kadar o kadar...nereden başlamalıyım bilmiyorum...İstanbul bize hiç iyi gelmedi başta..hala şüphelerim var gerçi :) Derin de bende çok zorlandık..Gerek okul,gerek ev gerek ortam...Allahım ilk zamanlar kabus gibiydi..Elazığ düşünüp ağlıyordum.gerçi hala öyleyim :( Anladım bir kez daha ben alışkanlıklarımdan vazgeçemiyorum.İlk olarak taşındığımız muhit ve ev travma yarattı resmen..Sığmadık eski eşyalar bitik..Derin sürekli eski evimize gidelim diye ağladı...Ondan olsa gerek ev ev gibi değil otel burada o sıcak yuvamız yok gibi...elimden geleni yapıyorum ama olmuyor.Nemli bir evde oturmayalı çok olmuştu..Tek güzel tarafı kız kardeşim yanımda işte üst katıma taşındı...2.evim gibi oluyor...

Yazimi dün tam da burada bırakmışım..Ben öyle bir daha dönemiyorum..ve burada kesiyorum...
Diğer postlarda İstanbul ve bizi detayları ile yazacağım...


Merhabalar yeniden artık bloğuma döndüm ;)